უაკ 2(02)
ISBN 978-9941-20-395-4
71 გვერდი
დამტკიცების თარიღი 06.06.2013
უწმიდესი და უნეტარესი სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II თავის ეპისტოლეებსა და ქადაგებებში ხშირად აღნიშნავს, საქართველოს ეკლესიის მთლიანობის შესახებ, რომ საქართველოს ყველა კუთხე ერთ საეკლესიო მთლიანობას შეადგენდა წმიდა ნინოს ეპოქიდანვე. საბჭოთა ათეისტურ ეპოქაში ჩამოყალიბდა ეკლესიისათვის სრულიად მიუღებელი თეორია, თითქოსდა დასავლეთ საქართველო 600 წლის მანძილზე IV-X სს. იმყოფებოდა არა საქართველოს, არამედ კონსტანტინოპოლის საპატრიარქოს იურისდიქციაში. ეს თეორია მთლიანად ეწინააღმდეგება ძველ ქართულ საეკლესიო ისტორიოგრაფიას, და ამასთანავე საეკლესიო სწავლებას, იმის შესახებ, რომ ჩამოყალიბებისთანავე საქართველოს ეკლესია იყო მთლიანი და ის თავის იურისდიქციაში მოიცავდა, როგორც აღმოსავლეთ, ისე დასავლეთ საქართველოს. ეკლესიის ეს სწავლება კარგად აქვს გადმოცემული დიდ ივ. ჯავახიშვილს, რომელიც საქართველოს ეკლესიის მთლიანობის უდიდესი ქომაგი იყო. მისი მიდგომა ამ საკითხისადმი სამაგალითოა, რაც უნდა გაითვალისწინონ თანამედროვე ისტორიკოსებმა. სწორედ ამ საკითხს ეხება მიტროპოლიტ ანანია ჯაფარიძის ნაშრომი „ივანე ჯავახიშვილი და უწმიდესი პატრიარქი ილია II საქართველოს ეკლესიის ერთიანობის შესახებ“. რაც შეეხება ნოტიციებში აღნიშნულ როდოპოლისის, ზიგანას, საისინისა და პეტრას კათედრებს, ისინი მდებარეობდნენ არა დასავლეთ საქართველოში, არამედ ქართველთა უძველეს ქვეყანაში – ქალდეა – ტრაპეზუნტის რეგიონში, ხოლო დასავლეთ საქართველო მუდამ ქართული ეკლესიის იურისდიქციაში იმყოფებოდა.