წირავს (მღვდელი); სწირავს (სამშობლოს სიცოცხლეს).

წიწიბო: წიფლის ნაყოფი, სამწახნაგოვანი (იჭმება); მისგან ხდიან ზეთს: „წიფლის წიწიბო ღორებს ასუქებს“ (ი. გოგებ.); წიწიბურა: 1. ბოტან. ერთწლიანი მარცვლოვანი მცენარე მატი­ტელასებრთა ოჯახისა; აქვს ფარად შეკრებილი თეთრი ყვავილები და სამწახნაგოვანი ნაყოფი; 2. ამ მცენარის მარცვალი (მდიდარია სახამებლით; ხმარობენ ბურღულად).

წიწილი (გველისა); წიწილა (ქათმისა).

წოდებითი: გრამატ. მიმართვის ფორმა; წოდებრივი: ამა თუ იმ წოდებასთან დაკავში­რებული (წოდებრივი უთანასწორობა / განსხვავება).

წყდება (თოკი / მაფი...); სწყდება (ბავშვს გული...).

წყვეტს (საკითხს); სწყვეტს (გულს მეგობარს).

წყობა: 1. შენობის კედლის ამოყვანა (აგურით, ქვით); 2. განლაგება (რაზმისა, ჯარისა); 3. რაზ­მე­ული, გუნდი (რაზმში ათი წყობაა, წყობაში – 50 კაცი); 4. აგებულება, სტრუქტურა (გრა­მატიკული წყობა); წყობილება: მმართველობის წესი (გვაროვნული წყობილება).

ჭამს (პურს...); სჭამს (ჭირი მოსჭამა).

ეს სიტყვები ერთ შემთხვევაში სინონიმებია და ნიშნავს – ვისაც გაჭირვება უნახავს; ჭირგა­მოვლილი: „შვილსა თავზე წასდგომია ჭირნანახი მისი დედა“ (ი. დავით.); „შუაში დგას ჭირნახული და მრავალჭრილობიანი მოხუცი“ (აკაკი), მაგრამ ჭირნახულს განსხვავებული მნიშვნელობაც აქვს: პურის, სიმინდის, ლობიოს... მოსავალი: „ჭირნახულით დატვირთული ურმების ჭრიალი აღვიძებდა შემოდგომის მდუმარე ჰაერს“ (ე. ნინოშ.).

ჭირს (მუშაობა); სჭირს (გრიპი).

ხარისხიანი, ხარისხოვანი: კარგი ხარისხის მქონე (ხარისხიანი / ხარისხოვანი პროდუქცია); ხარისხობრივი: ხარისხის მიხედვით განსაზღვრული (ხარისხობრივი მაჩვენებლები).

ხელმოწერა, ხელის მოწერა: რაიმე ტექსტის ბოლოს სახელისა და გვარის დაწერა (დაიწყეს ხელმოწერების შეგროვება; დირექტორის ხელის მოწერა; ახლად დაქორწინებულები ხელის მოწერისთანავე ქალაქიდან გაემგზავრნენ); ხელწერა: წერის, ასოების გამოყვანის თავისებურება; ხელი (ლამაზი ხელწერა).

ხვეული (კიბე / თმა / ქადა); ხვეულა: 1. ხვია; 2. მეცხოვ. კავი, ჭავლი (მატყლისა).

ხვეწა: 1. ხვეწით თლა (ხონჩის ხვეწა); 2. ნართის გასუფთავება სახვეწით; 3. ტექსტის სტი­ლისტი­კურად გამართვა; ხვეწნა: დაბეჯითებული თხოვნა, მუდარა, ვედრება.

ხიდან (საიდან? – ხიდან ჩამოხტა); ხისგან (რისგან? – ხისგან გამოთალა).

ხურება: გაცხელება; ხურვება: სიცხის მომატება რაიმე ავადმყოფობის დროს: „სწორედ წინა ღამით საშინელმა ხურვებამ წამოუარა“ (კ. გამს.).

ხუჭუჭი (თმა / წვერი...); ხუჭუჭა (ბიჭი).